Eigenlijk een rommelige foto... Het asperge loof op de voorgrond, de clematis over de boog... Maar het was een ochtend met vorst en die vorst was aan het smelten in de lage ochtendzon. Op de foto komt het niet helemaal goed tot z'n recht maar het was schitterend (letterlijk én figuurlijk) om te zien.

Deze keer was de keuze niet zo moeilijk, een paars/blauwe Monnikskap met het vergeelde blad van een Hosta op de achtergrond.
Een mooie kleurencombinatie!

De herfstanemoon gezien vanaf de achterkant..
Mijn tuin ligt op het zuiden, dus de meeste bloemen zie ik vanaf de achterkant als ik op het bankje voor mijn huisje zit. (Dat huisje staat achter in de tuin).

Ze komen al jaren trouw op, staan onder de witte seringenboom. De laatste 2-3 jaar groeit hij trouwens wel erg hard, en kruipt er goed op los, maar erg vind ik dat niet hoor.

Deze keer geen bloemenfoto.

Dit is mijn schaduwplekje, net groot genoeg om er lekker te zitten op m'n klapstoeltje Gemaakt omdat ik steeds minder goed tegen de warme felle zon kan. En mijn tuin is op het zuiden, dus in de zomer de zon van 's morgens vroeg tot laat in de avond.
In het voor-najaar en de winter is dat heerlijk hoor, maar in de zomer niet om uit te houden, echt niet..
Dus is er naast mijn schuurtje een soort van schaduwplek gecreëerd, de voorkant gaas met een klimmer (Akebia) en enkele maanden daarna nog een dakje (omdat de zon toch nog boven de klimmer uitpiepte zat ik toch nog in de zon).
Nu is het goed.
En ik zit ook een beetje verstopt!

Een plant die ik al een paar keer heb proberen op te kweken: de Calla.
En wat me nog nooit gelukt is! Anders had ik u al wel eerder een foto laten zien. Verder dan wat blad en dan gewoon verdwijnen kwam het nooit...
Tot dit jaar, ik had hem eerst in een pot opgekweekt in de kas, en daarna wat afgehard en toen in de grond gezet en een schietgebedje gedaan.
Of dat de reden was dat hij nu in bloei stond betwijfel ik want een eerder in de grond gezet exemplaar, die er volgens mij toch al wel zo'n 2 jaar moest staan, bloeit nu ook!
Gewoon goede weersomstandigheden denk ik...
Maar ik ben er wel blij mee, daarom de ereplaats in juli.

Tja, kijk... als ik nou 's morgens bij het opstaan mijn volkstuin als uitzicht zou hebben, dan zou ik dat heel fijn vinden.
Het lijkt me ideaal, geen tas in hoeven pakken met chocomel, iets te eten (of zomaar voor de lekkere trek), niet de tuinsleutel vergeten zodat je weer terug naar huis moet rijden, en dan weer terug naar de tuin...
Het zou zo z'n voordelen hebben.
(Raamkozijn heb ik van internet afgehaald, tuinfoto is natuurlijk van mezelf).

Mei is al weer even voorbij...
Ik heb weer een aantal mooie foto's kunnen maken, een van die mooie foto's was er een van een Iris, Iris Germanica Song of Norway, een van de irissen die door de slakken genegeerd werd, gelukkig, tot ná de bloei in ieder geval.
Het is, zoals u kunt zien, een Iris met een blauwe baard, mooi toch?

Ik heb weer een keuze moeten maken uit verschillende foto's deze maand, er groeit en bloeit weer van alles.
Toch is de keuze op deze Akebia quinata gevallen, vorig jaar is hij verplant naar een plek die mij het hoofd koel moet gaan houden.
Het zit zo: mijn tuin ligt de gehele dag in de zon, in het voor, najaar en de winter is dat heerlijk, maar in de zomer kan het erg warm zijn, té warm voor mij.
Dus is er vorig jaar een schaduwplek gecreëerd, met gaas waaraan de Akebia zijn gangen mag gaan.
Dus is men mij kwijt...dan zit ik áchter de Akebia.

Ja...dit had dé foto van de maand kunnen worden...
20 Maart was er een zonsverduistering, helaas was het mistig.
Ik was er op voorbereid, speciaal brilletje bij (nog van de vorige verduistering) en m'n fototoestel, en de hoop dat de lucht zou openbreken.
Maar het bleef mistig, op het tijdstip van de verduistering werd het wel wat donkerder maar ik twijfel of dat bij de andere tuinders echt is opgevallen.
De eerstvolgende gehele verduistering is volgens het KMNI in 2135 te zien, dat duurt nog lang! Maar gelukkig zijn er in die tussentijd nog nog gedeeltelijke verduisteringen te zien. 

Wederom een foto van de Crocus, genomen eind februari. Het licht scheen er zo mooi door en verder was er trouwens nog niet veel in bloei...
Ik schrijf dit nu eind maart. Inmiddels komt er gelukkig wat meer kleur in de tuin, maar het echte is het nog niet, misschien vanwege het koele weer en het zonnetje zou ook best wat meer mogen schijnen.

Groot was de verassing toen ik 24 januari op de tuin kwam: Crocussen in bloei!
Echt een heel strenge winter hebben we niet maar toch koud-nat en genoeg vorst om niet regelmatig naar de tuin te gaan (en dan ook wat te gaan doen hè...)
Ik loop achter met het tuinwerk...hopelijk dus gauw beter weer om alles in te halen.